ائمّه و اهتمام در بزرگ داشت حادثه عاشورا
دوشنبه, ۱ دی ۱۳۹۳، ۰۶:۴۸ ب.ظ
حادثه عاشورا در گذر تاریخ
ائمّه و اهتمام در بزرگ داشت حادثه عاشورا
چنان که پیش تر اشاره شد، شیعه امامیه همیشه مورد حمله و تهاجم بوده است و علماى ما در مسائل مختلف اعتقادى، فقهى و... مدافع حریم و مکتب تشیّع بوده اند. از مواردى که همواره بهانه جویان به آن بهانه به مذهب ما تهاجم نموده اند، واقعه کربلا و عاشوراى سیّدالشهداء علیه السلام است.
از همان محرم سال 61 هجرى که این ماجرا پیش آمد، ائمّه اطهار سلام اللّه علیهم و شیعیان اهل بیت به پیروى از رهبران خود همواره این روز بزرگ را زنده نگه داشته اند. البته بنیان گذار مراسم عزادارى سیّدالشهداء علیه السلام خود رسول اللّه صلى اللّه علیه وآله بوده اند که احادیث شیعى و سنّى در این مسئله بیش از حد تواتر است.1
از طرفى، دشمنان و مخالفان ما همواره سعى کرده اند که این روز فراموش شود و آثار و تبعات آن از بین برود. در واقع، به همان میزان که ائمّه علیهم السلام و دیگر افراد خاندان رسالت کوشش کرده اند تا این روز باقى بماند و به بقاى آن اهتمام ورزیده اند، دشمنان به گونه هاى مختلف کوشیده اند تا آثار این حادثه از میان برود و این روز فراموش شود.
بنابراین، روز عاشورا روز تعامل و تقابل دو جبهه شده است. جبهه اى که مى خواهد این روز باقى بماند و جبهه دیگرى که هدفش از بین بردن این روز مهم و تاریخى است.
بدیهى است که در تاریخ اسلام کمتر روزى است که این ویژگى را داشته باشد که از آن جمله مى توان روز غدیر را نمونه اى از همین روزها به شمار آورد که از روز نخست حادثه غدیر خم کسانى سعى کرده اند آن را انکار کنند و برخى در کم رنگ جلوه دادن و بى اهمیت نمودن آن روز تلاش کرده اند و در مقابل، اهل ولایت تمام سعى و کوشش خود را به جهت احیا و زنده ماندن آن روز جاودانى به کار بسته اند.
این ویژگى (انکار و اثبات) بر عظمت و حساسیت روزهاى غدیر و عاشورا دلالت دارد.
به راستى آن روزى که حادثه عاشورا واقع شد، نه معاویه، نه یزید، نه بنوامیّه و هیچ کس دیگر فکر نمى کرد که این حادثه و نتایج آن به ضرر بنوامیّه و پیروانشان و به پیروزى مکتب اهل بیت علیهم السلام بینجامد.
از این رو، اقامه عزادارى و برپایى مراسم عزاى سیّدالشهداء علیه السلام و اصحابشان وظیفه همه شیعیان است و ما مأمور هستیم که احترام این روز را نگه داریم و این امر از واجبات ماست. هر کس در هر مقام و شأن و جایگاهى، آن اندازه که مى تواند، باید در این راه و بنا بر وظیفه اش سعى و کوشش کند.
روشن است که عزادارى، احکام و آدابى دارد که مردم باید از دیدگاه مراجع خود پیروى کنند و بایستى در محدوده شرع و جهات شرعى گام بردارند.
البته به لطف پروردگار و حضرت ولى عصر عجل اللّه تعالى فرجه الشریف، این مراسم در کشور ما به خوبى برگزار مى شود. افزون بر این، پیروان ادیان دیگر نیز در این برنامه باشکوه شرکت مى کنند و برکات آن مجالس براى آنها نیز محسوس بوده است.
این مراسم، برنامه مذهبى است و جلوگیرى از آن شایسته نیست; ولى در برخى از کشورهاى اسلامى همواره درباره عزادارى سیّد و سالار شهیدان علیه السلام سخنان و حرکات فتنه انگیز صورت مى پذیرد که به حوادثى تلخ و تأسّف بار مى انجامد.
ائمّه و اهتمام در بزرگ داشت حادثه عاشورا
چنان که پیش تر اشاره شد، شیعه امامیه همیشه مورد حمله و تهاجم بوده است و علماى ما در مسائل مختلف اعتقادى، فقهى و... مدافع حریم و مکتب تشیّع بوده اند. از مواردى که همواره بهانه جویان به آن بهانه به مذهب ما تهاجم نموده اند، واقعه کربلا و عاشوراى سیّدالشهداء علیه السلام است.
از همان محرم سال 61 هجرى که این ماجرا پیش آمد، ائمّه اطهار سلام اللّه علیهم و شیعیان اهل بیت به پیروى از رهبران خود همواره این روز بزرگ را زنده نگه داشته اند. البته بنیان گذار مراسم عزادارى سیّدالشهداء علیه السلام خود رسول اللّه صلى اللّه علیه وآله بوده اند که احادیث شیعى و سنّى در این مسئله بیش از حد تواتر است.1
از طرفى، دشمنان و مخالفان ما همواره سعى کرده اند که این روز فراموش شود و آثار و تبعات آن از بین برود. در واقع، به همان میزان که ائمّه علیهم السلام و دیگر افراد خاندان رسالت کوشش کرده اند تا این روز باقى بماند و به بقاى آن اهتمام ورزیده اند، دشمنان به گونه هاى مختلف کوشیده اند تا آثار این حادثه از میان برود و این روز فراموش شود.
بنابراین، روز عاشورا روز تعامل و تقابل دو جبهه شده است. جبهه اى که مى خواهد این روز باقى بماند و جبهه دیگرى که هدفش از بین بردن این روز مهم و تاریخى است.
بدیهى است که در تاریخ اسلام کمتر روزى است که این ویژگى را داشته باشد که از آن جمله مى توان روز غدیر را نمونه اى از همین روزها به شمار آورد که از روز نخست حادثه غدیر خم کسانى سعى کرده اند آن را انکار کنند و برخى در کم رنگ جلوه دادن و بى اهمیت نمودن آن روز تلاش کرده اند و در مقابل، اهل ولایت تمام سعى و کوشش خود را به جهت احیا و زنده ماندن آن روز جاودانى به کار بسته اند.
این ویژگى (انکار و اثبات) بر عظمت و حساسیت روزهاى غدیر و عاشورا دلالت دارد.
به راستى آن روزى که حادثه عاشورا واقع شد، نه معاویه، نه یزید، نه بنوامیّه و هیچ کس دیگر فکر نمى کرد که این حادثه و نتایج آن به ضرر بنوامیّه و پیروانشان و به پیروزى مکتب اهل بیت علیهم السلام بینجامد.
از این رو، اقامه عزادارى و برپایى مراسم عزاى سیّدالشهداء علیه السلام و اصحابشان وظیفه همه شیعیان است و ما مأمور هستیم که احترام این روز را نگه داریم و این امر از واجبات ماست. هر کس در هر مقام و شأن و جایگاهى، آن اندازه که مى تواند، باید در این راه و بنا بر وظیفه اش سعى و کوشش کند.
روشن است که عزادارى، احکام و آدابى دارد که مردم باید از دیدگاه مراجع خود پیروى کنند و بایستى در محدوده شرع و جهات شرعى گام بردارند.
البته به لطف پروردگار و حضرت ولى عصر عجل اللّه تعالى فرجه الشریف، این مراسم در کشور ما به خوبى برگزار مى شود. افزون بر این، پیروان ادیان دیگر نیز در این برنامه باشکوه شرکت مى کنند و برکات آن مجالس براى آنها نیز محسوس بوده است.
این مراسم، برنامه مذهبى است و جلوگیرى از آن شایسته نیست; ولى در برخى از کشورهاى اسلامى همواره درباره عزادارى سیّد و سالار شهیدان علیه السلام سخنان و حرکات فتنه انگیز صورت مى پذیرد که به حوادثى تلخ و تأسّف بار مى انجامد.
