اشاره اى به نقش معاویه در حادثه کربلا

نقش معاویه در قضیّه کربلا از آن هنگام آغاز شد که فرزندش را ولى عهد خود قرار داد. پس خرده گیرى بر یزید، خود به خود متوجّه کسى خواهد بود که او را به این مقام رسانده است و افزون بر آن، خلفاى پیشین نیز مقصر خواهند بود; ولى، بنابر تحقیقات انجام شده، مطلب بالاتر از این است.
ما مدّعى آن هستیم که شهادت سیّدالشهداء علیه السلام در عراق، نقشه خود معاویه بوده که یزید آن را اجرا کرده است و با تأمّل، صبر و دقّت در مطالبى که در پیش مى آید، این حقیقت از حقایق ناگفته عاشورا روشن خواهد شد.
اکنون، ناگزیریم مطالب گفته شده را به دقّت بررسى کنیم; ولى قبل از ورود به بحث، ناچاریم تذکر دهیم که مبارزه با واقعه عاشورا فقط دیدگاه گروهى از علماء اهل سنّت است و چنان که گذشت، عدّه دیگرى از بزرگان آنان، بر آن گروه متعصّب به شدّت انتقاد کرده اند:
ـ وقتى حافظ ابوالحسن هیثمى دیدگاه ابن خلدون را نقل مى نماید، او را لعن مى کند و به او دشنام مى دهد و اشک مى ریزد!
ـ حافظ ابن حجر مکّى، موضع گیرى ابن عربى مالکى را نقل مى کند و مى گوید: این کلام بدن انسان را به لرزه مى اندازد.
ـ در برابر عبدالقادر گیلانى که مى گفت: روز عاشورا باید روز شادى و سرور باشد. ابن جوزى حنبلى مى گفت: چنین حرف هایى باطل است. آراستن، سرور و شادى در روز عاشورا و حرف هایى از این قبیل را نمى توان به پیامبر صلى اللّه علیه وآله نسبت داد و این دروغ است.
ما در آینده سخنان دیگر دانشمندان اهل سنّت را در قرن هاى مختلف، از احمد بن حنبل تا شهاب الدین آلوسى بغدادى و شیخ محمّد عبده مصرى و دیگران نقل خواهیم نمود و خواهید دید که همه آن بزرگان، یزید را لعن کرده و از کار او اعلام بى زارى و نفرت نموده و حتّى برخى از آن ها به صراحت او را تکفیر کرده اند.
بنابراین، واجب القتل خواندن سیّدالشهداء علیه السلام، دیدگاه گروهى از علماى اهل تسنّن است که باید آنان را با دیگران متفاوت دانست. اینان کسانى هستند که پیروانشان در این زمان از یزید، به عنوان «امیرالمؤمنین یزید بن معاویه» و یا به نام «الخلیفة المظلوم یزید بن معاویه» یاد مى کنند!
وقتى مولاى ما حضرت اباعبداللّه الحسین علیه السلام را واجب القتل بدانند، خود به خود ما را که پیروان آن حضرت هستیم، تکفیر مى نمایند و ریختن خون ما را نیز حلال مى دانند.
تعصّب و خشم آن گروه تندرو بر علیه اهل بیت علیهم السلام آن قدر بالا رفته که درباره «حجّاج بن یوسف» کتابى نوشته اند و از آن جنایت کار تاریخ، دفاع مى کنند و حتى در بیان فضایل و مناقب «هند» (مادر معاویه) کتاب نوشته اند!
آنان نزد عموم اهل تسنّن ارزش و جایگاهى ندارند و بیشتر مسلمانان به آنان بى اعتنا هستند. از این رو، یادآور شدیم که عموم مسلمانان از فرقه هاى غیر شیعى در مراسم عاشورا شرکت مى کنند.
ملاحظه کردید! در مقابلِ همین گروه افراطى و تندرو، علماى بزرگى از خود اهل تسنّن به مخالفت برخاسته اند. جالب این جاست که این افراد از زمره علمایى هستند که با اهل بیت علیهم السلام رابطه خوبى نداشته اند; ولى به رغم آن، دیدگاه آن گروه متعصّب را زیر سؤال برده و ردّ نموده اند; علماى بزرگى هم چون: ابوالحسن هیثمى، ابن حجر مکّى و ابن جوزى حنبلى که هر یک از آنان حافظ عصر خود بوده اند.